Het was stil geworden in huis na het overlijden van zijn vrouw. Zijn steun en toeverlaat. Afscheid nemen. Het komt een keer, maar hoe moet je daarna verder?
Hij regelde de praktische dingen, zij de sociale. Hij was de luidruchtige, zij was er voor een goed gesprek. Zo waren ze een team.
De laatste jaren was hij aan een rolstoel gebonden en nu was hij afhankelijk van wie hem bezocht of op kwam halen.
De dagen bestonden uit wat lezen, of de dagelijkse dingen zoals eten en afwassen. De dagen duurden vaak lang. Gelukkig waren zijn kinderen en kleinkinderen trouwe bezoekers. En met een glaasje wijn zat hij al snel weer op zijn praatstoel.
In zijn agenda schreef hij dagelijks wie er geweest was of waar hij verder aan moest denken. Dat gaf houvast.
Toen zijn huishoudelijke hulp op een ochtend aan de vaste deur stond bleek hij in zijn slaap overleden. 2 jaar na zijn vrouw.
We bespraken de wensen voor zijn uitvaart op zondagavond in de woonboot van zijn zoon. Het werd een lang gesprek terwijl de zon rood in het water onder ging, want wat waren er veel verhalen en warme herinneringen.
Op de dag van de crematie schreven alle bezoekers nog een laatste berichtje in zijn agenda.
De familie bracht hem tot de deur van de oven en gaf zijn agenda met hem mee.
En terwijl de regen tegen de ramen kletterde hieven we het glas op hem, want daar hoorde bij hun vader.
Comments