Jan kon niet meer. Hoewel iedereen genoot van zijn gezelligheid, de praatjes die hij met iedereen maakte en de spelletjes die hij graag deed met kinderen en kleinkinderen (vooral Yahtzee) , hield Jan het niet langer uit. Voortdurende jeuk, pijn en benauwdheid en het verlies van zijn vrouw een half jaar geleden, maakte dat hij genoeg had van het leven.
Zijn afscheid werd voorbereid en zijn kinderen lieten in zijn kamer, een dag voor zijn overlijden, alle teksten en muziek horen die bij zijn afscheid gespeeld en gesproken zouden worden. Ook Jan vond het heel waardevol dit zelf mee te kunnen maken.
De volgende ochtend kwamen zijn dochters hem ondersteunen omdat de euthanasie zou plaatsvinden. Jan was er klaar voor. Geen spoor van angst of spijt, het was goed zo.
Zijn lichaam zou, op zijn verzoek, beschikbaar gesteld worden aan de wetenschap. Dus op de dag van zijn afscheid in de aula in Lelystad was er geen lichaam, geen kist. Wel stonden er spulletjes die symbool stonden voor wie hij geweest was. Zijn eerste zaag, waar hij nog altijd trots op was en symbool stond voor zijn eigen aannemers bedrijf. Yahtzee, een pot Engelse drop, wat boeken, een tuinharkje, een paardenzadel en een mooie foto van Jan.
Ondersteund door alle mooie verhalen en een kleindochter die nog één keer probeerde Yahtzee te gooien was het een mooi en compleet afscheid.
Comments