De laatste verpakking

Het meest confronterende beeld blijft toch wel de uitvaartkist.

Bij een gesprek met een familie kondig ik altijd even aan dat het kistenboek open gaat.

Het beeld van de kist maakt heel duidelijk waarom je met elkaar in gesprek bent.

Bloemen, locatie, catering, het zijn dingen die je voor een feestje of receptie ook zou bespreken.

Veel mensen geven niet zoveel om een uitvaartkist. “Stop mij maar in een kartonnen doos” is een uitspraak die vaak aangehaald wordt.

Toch leert de ervaring dat het wel degelijk een behoorlijk verschil maakt.

Het beeld van de uitvaart, de locatie, de bloemen en de kist blijven nog lang op het netvlies staan. Er is dus ook veel mogelijk. Recent had ik een uitvaart waar de achterkleinkinderen vlinders hadden gemaakt en deze tijdens de muziek op de kist plakten. Daar hoeft het geen speciale kist voor te zijn, maar het was een prachtig beeld.

Ik vind een wade zelf vriendelijker dan een kist, bovendien zou je die ook nog kunnen maken met stoffen die je mooi vind of er kledingstukken in kunnen verwerken.

Een uitvaart die me raakte was van een mevrouw die lekker op haar zij met haar nachthemd aan in de wade lag. Op weg naar dromenland. Zo wilde ze het graag.