Een sterke basis

Ik zit naast je bed

En houd je hand vast.

Ik denk terug aan alles wat we samen deden.

Samen skiën, samen klussen, bier brouwen, bier drinken.

Laatst nog op het terras in een waterig zonnetje.

Je was lief en geduldig. Je was grappig en had een geruststellende aanwezigheid. Een sterke basis die er altijd was. Je was mijn vader en mijn vriend.

De apparaten piepen en ik ben weer met mijn hoofd bij hier en nu. Jij in dit bed. Geen strohalmen meer om vast te grijpen. Je hebt gevochten om weer beter te worden, maar het kan niet meer. 

Alles is gezegd en je bent rustig. Klaar om te gaan.

Je zucht... Het is stil. 

Plotseling nog een zucht. En je bent weg. 

Wat fijn om al die tijd bij je geweest te zijn. Wat goed dat jij er zo klaar voor was. Maar wat zullen we je vreselijk gaan missen. 

Op de dag van je uitvaart zit de kerk vol. Het is een klassieke dienst, zoals jij dat wilde. Met orgelmuziek, muziek die doet denken aan hoe jij vroeger op het orgel speelde. In de stralende zon lopen we van de kerk naar de begraafplaats. Met mijn neven samen tillen we je kist naar het graf, om daar je lichaam los te laten. Omgeven door graven van andere familieleden. Onwerkelijk om verder te gaan zonder jou. Wat goed dat jij er zo klaar voor was. Maar wat zullen we je vreselijk gaan missen. 

( Impressie van een uitvaart die ik mocht begeleiden)