Na je overlijden lag je in je eigen bed, op je eigen kamer.
Wat fijn dat de hele familie zo steeds even bij je kon zijn. Tot de dag van de begrafenis.
Ik legde je in je vaders armen en samen droegen we jou de trap af.
In de woonkamer stond al je familie. Wat een groot verdriet.
We legden jouw lichaam in de kleine rode uitvaartkist, daar had je zelf om gevraagd.
Je hield er zo van om met papa naar Star Wars te kijken. Dus had je een Star Wars rouwkaart en waren er "stormtroopers" op de dag van je uitvaart die voor je kist uitliepen.
De rouwauto reed het terrein op waar al je klasgenootjes met een bloem langs het pad stonden.
Papa en Mama vertelden hoe trots ze op je waren, hoe sterk je was geweest in alles wat je zo jong al mee moest maken.
De ketting met kralen voor chemo’s, operaties en ziekenhuisbezoeken was meters lang.
Nu hadden jouw familieleden deze vast als een verbindende draad.
We droegen je de aula uit richting het graf waar fakkels branden.
Een lange stoet van mensen bracht je een laatste groet.
Wat heb je op jonge leeftijd al een indruk gemaakt en wat zul je gemist worden.
Arie ten Wolde – Koger
Comments