Harry stierf in stilte

Na het overlijden van zijn vrouw, 5 maanden eerder, was Harry zoekende.

Hij was zijn doel kwijtgeraakt. Zijn dochters woonden ergens in Duitsland. Hij had geen idee waar.. Het contact was verwaterd. 

Ik sprak met Harry af binnenkort eens langs te komen om over zijn wensen te praten. Maar aangezien hij een vitale vent was, had het niet direct prioriteit. 

Hij pakte een oude hobby weer op, uurwerken repareren. 

Terwijl hij druk was met het opknappen van een uurwerk raakte hij besmet met legionella uit zijn eigen plantenspuit. 

Niet wetende wat de reden was van zijn plotseling verslechterde toestand ging hij naar het ziekenhuis. Zijn tas ingepakt met wat kleding, toilettas, sleutels en zijn telefoon. 

Sloot de deur af, niet wetende dat het de laatste keer was. 

In het ziekenhuis overleed hij,.. alleen. 

En dan? We zochten tussen zijn spullen naar adressen en telefoonnummers. Stuurden kaarten, zette een advertentie in de krant. 

De schoonmaakster, iemand van de zorg en een oude buurman kwamen afscheid nemen. We speelden muziek van de uitvaart van zijn vrouw en dronken een kop koffie. 

Zijn huis bleef achter zoals hij het had verlaten. 

Bed opgemaakt, een keurige tuin, in de koelkast alles in rijen en bakjes, administratie netjes in mappen.. 

3 maanden later zette de verhuurder een grotere container voor de deur. Op ons verzoek werd alles van emotionele waarde opgeslagen bij een bemiddelingsbureau die onderzoek deed naar de nalatenschap. Geen testament en geen nabestaanden.. dan moet de overheid het verder afwikkelen. Alle meubels en bezittingen verdwenen in een grote container. Zo werden alle sporen van Harry gewist. Nu blijft er hier toch iets van een in memoriam achter.