Aan de tafel is mijn moeder druk bezig om troostpoppetjes te maken. Ze maakt ze van kralen en knopen. Ze doet het graag, want het idee dat het troost brengt bij verdrietige kinderen vind ze super mooi.
Bij een uitvaart met jonge kinderen er bij, bijvoorbeeld kinderen die afscheid nemen van een opa of oma neem ik deze poppetjes mee.
De kinderen verstoppen ze tussen de bloemen op de kist.
Het poppetje maakt zo hetzelfde mee. Hoort de verhalen en ziet de foto's en de verdrietige mensen. Ik vertel er een verhaal bij en het poppetje gaat mee naar huis als tastbare herinnering.
Het poppetje helpt zo om terug te denken aan de dag van de uitvaart, maar vooral ook om terug te denken aan alle mooie verhalen die er die dag gedeeld zijn.
En het verhaal over huilen als je verdrietig bent. Hoe goed het helpt als je je tranen naar buiten laat komen, dat maakt ruimte in je hoofd voor mooie herinneringen.
Als je hoofd vol zorgen zit
je hart zwaar van verdriet
Fluister dan maar in mijn oor
en ik vergeet het niet
Ik laat je zorgen druppelen
en maak weer ruimte vrij
zodat je hart weer lichter wordt
en maak je bijna blij
Dat lukt mij ook niet in één nacht
Een beetje elke keer
In t donker houd ik steeds de wacht
Eens doet het minder zeer
Arie
Comments