In april 2023 zat ik aan tafel bij mijn oom en tante.
Mijn oom Rob wist dat hij ongeneeslijk ziek was en wilde dat ik zijn uitvaart zou doen.
En hij had nogal een duidelijk idee hoe. We legden alles samen vast, hopend dat het nog maar lang op de plank zou blijven liggen.
Stichting levensportret maakte nog een waardevolle herinnering voor zijn kinderen en kleinkinderen, omdat hij bang was dat zijn kleinkinderen anders later geen idee meer zouden hebben wie ‘opa Rob’ geweest was. Mijn tante stopte eerder met werken en samen hebben ze intensieve maanden genoten, reizen gemaakt, tranen gelaten, borrels gedronken en met veel mensen mooie gesprekken gehad.
Eind november gaf zijn lichaam aan dat hij niet langer meer verder kon en koos hij voor euthanasie. Er werd een kist besteld bij Siem Boot. Zijn dierbaren kwamen de kist beschilderden. Rob was heel trots op het resultaat.
De rouwkaart werd ontworpen, met een foto van zijn zeilboot die hij zelf uitzocht.
Op de ochtend van de euthanasie werd de kist geleverd zodat hij deze nog even in het echt kon zien.
Toen hij daarna het glaasje leeg dronk zei hij: “Ik heb wel eens een betere borrel gehad, wie kent er nog een goede mop?“ om het moment voor zijn vrouw en kinderen wat luchtiger te maken. Alles was al gezegd.
Op de dag van de uitvaart ging alles zoals hij het met zijn vrouw en kinderen bedacht had. Wat kan het waardevol zijn als je de kans hebt het samen voor te bereiden.
Arie ten Wolde – Koger
Commentaires